DISTICI LATINI

  Alessandro Manzoni

 

XLVII

VOLUCRES

[1868]

 

                        Fortunatae anates quibus aether ridet apertus,

            Libera in lato margine stagna patent!

                        Nos hic intexto concludunt retia ferro,

            Et superum prohibent invida tecta diem.

5                      Cernimus, heu! frondes et non adeunda vireta

            Et queis misceri non datur alitibus.

                        Si quando immemores auris expandimus alas

            Tristibus a clathris penna repulsa cadit.

                        Nullos ver lusus dulcesve reducit amores,

10        Nulli nos nidi, garrula turba, cient.

                        Pro latice irriguo, laeto pro murmure fontis,

            Exhibet ignavas alveus arctus aquas.

                        Crudeles escae, vestra dulcedine captae

            Ducimus aeternis otia carceribus!

 

 

XLVIII

AD MICHAËLEM FERRUCIUM

V. CL.

ALEXANDER MANZONI

[26 dicembre 1869]

 

                        Sunt qui fidenter venia vix hercule dignis

            Deposcunt laudum proemia carminibus:

                        Tu, pro laudandis, veniam, Vir docte, precaris:

            Error utrimque; sed hic nobilis, ille miser.

 Mediolani. a. d. VII calend. Januar. A. MDCCCLXX.